Postanowiłam, że nie będę robić ani dodawać rysunków, ale będę robić AMV Na pierwszy plan opowieść o ojcu Katji i niej.

Katja Legend, Kacha Densetsu, vol 1 ch 2 '' Sen o przeszłości '' ( tytuł jest do czegoś podobny, nie pamiętam do czego XD)
   Anya mieszkała w starej chacie. Z nią mieszkały szczenięta, a dzięki codziennemu ''praniu mózgu'' zapomniały o swojej rodzinie i o swoim dziedzictwie. Midori był bowiem przywódcą całego pasma gór. Zdobył je w walce ze starym, czarnym basiorem, jego stado stado przyłączył do psów swojego ojca. Po śmierci dziadka szczeniąt sam stał się panem gór.
   Tymczasem miałam opowiadać o szczeniętach. Kate nie zapomniała całkowicie o matce. Wiedziała, że Anya nie urodziła jej, ani żadnego z jej rodzeństwa, ale obraz prawdziwej rodzicielki zaginął jej dawno w pamięci. W związku z tym nie odnosiła się uprzejmie do opiekunki a raz zdarzyło się, że ją uderzyła.
   Katja, Kurai i Raion stali się już dużymi szczeniętami. Postawiły się już im uszy i wydłużyły łapy. Nadal były jednak młode i szalone. Charakter nic a nic się żadnemu nie zmienił. Ale powrót do przeszłości zaczął się niedługo po umiejętności stania ich uszu...
  Wczesną wiosną jakieś dwa punkciki wyszły ze starej chaty na środku polany. Z daleka połyskiwała czarna sierść Kurai'a, a przed nim biegła Katja. Zatrzymali się na obrzeżu polany, suczka patrzyła naookoło.
- Kij, wszystko znamy. Gdzie teraz idziemy?- lekko urażona suczka spojrzała na brata. Ten leżał a uszy miał położone.
- Nie wiem, Katja, mama zabroniła wychodzić. - w czarnych oczach czaił się strach.
O tak, Kurai nie był odważny. Wolał siedzieć w zaciszu domowym i słuchać się ''mamy'', niż odkrywać nowe miejsca, tak jak w przypadku Katji. Czarnofutry był spokojny i raczej cichy.
  - Tchórzysz, Shi tzu*!
Duma Kurai'a została urażona.
- A ty za to ciągle wpadasz w tarapaty. Zadrapania ci chyba wystarczą?
Katja przez chwilę milczała, ale nagle wpadła na pewien pomysł.
- No dobra, ale ja idę. Sayonara*!
Ruszyła w stronę lasu i gdy zaczęła przedzierać się przez krzaki, Kurai poszedł za nią.
- Nie mogę zostawić się samej, Katja...
Zaczęli się przedzierać. Suczka na przodzie, samczyk za nią. Las był ciemny i długo nie natrafiali na nic. Kurai kilka razy chciał zawracać, ale wzrok siostry przyprawiał go o dreszcze. Więc posłusznie wlekł się za nią, bo chodem tego nie dało się nazwać. Las zaczął się przerzedzać i ujrzeli jego koniec oraz wioskę... trupów. W głowie Katji pojawił się szary obraz ludzi idących żwirowymi ścieżkami.

Dobra, jutro skończe, nie mam już dziś siły D:



* Katji chodziło o to, że jest takim ''kanapowcem''
* Żegnaj/ Do widzenia z jap.

Ostatnio edytowany przez Sin (2013-03-23 12:03:43)

Ołł, nie miło ;.; Mi movie marker nawala X.X

Przypomniało mi się jak w podstawówce wołałam kurwanna XD

Tia, kurwanny rządzą XD Byłam dziwnym dzieckiem D:

EDIT:
Katja Legend, Kacha Densetsu, vol 1 ch 2 part 2 ' Sen o przeszłości''
  Katja potrząsnęła głową, wizja znikła. Odwróciła się w stronę Kurai'a. Ten leżał na ziemi i zakrył pysk łapami.
- A tobie co? - burknęła.
Kurai trząsł się cały, a ogon położony przy ziemi skulił się i skurczył.
- Ty- ty też miałaś wizję... TYCH ludzi?
Katja przewróciła oczami, miała ten denerwujący zwyczaj patrzeć irytująco na brata. Pociągnęła go za ucho, czarnofutry powoli wstał i podążył za siostrą. Oboje mijali stare chaty, studnie i postronki psów. Przy jednym z nich, suczkę zaczęła boleć głowa. Czyżby znała to miejsce? Kurai też trzepał głową, na znak tego, że jego też nawiedzały szare wizje. Katja przechadzając się, szeptała coś cicho do siebie. Zdawało jej się, że ktoś coś do niej mówi, ale...
- Lubię takie tajemnicze miejsca, ale to jest wyjątkowo straszne...
Kurai dumnie się wypiął.
- Sam mówiłem by zostać.
- Ty prawie nic nie wiesz.
Katja uchyliła drzwi do największej z chat i od razu uderzył ją blask wspomnień. Ona, Raion, Kurai i Kate siedzą na kocu, mali. Bawią się wspaniale, ale zamiast Anyi siedzi obok nich obca suka podobna do Kate! Nigdy wcześniej nie widziała jej... lub nie pamiętała. Teraz wszystko powróciło...
- Hej, szeniaki, co wy tu robicie?! - ktoś głośno warknął na Kurai'a i Katję.
Przed nimi stanął czarny doberman o białych łapach. Na jego szyi lśniła czerwona obroża. Nie miał jednego ucha, a jego wielkie, napełnione wściekłością oczy odróżniały się bardzo od ciemności panującej w chacie.
- Lepiej stąd uciekajcie, jeśli wam życie miłe. Przywódca ściga bardzo groźnych buntowników.
Popatrzył na szczenięta z lekceważeniem. Kurai skulił się, ale Katja widząc w jak beznadziejnej są sytuacji, odważnie zaczęła pyskować straszemu psu.
- Nie jesteśmy buntownikami! Czy szczenięta mogą nimi być?!
Doberman zdziwił się zuchwałością suczki. Miała jednak trochę racji. Buntownikami były przecież wilki. Nie chcąc wyjść na idiotę, wymyślił pierwszą, lepszą wymówkę.
- Och, moi podwładni to tacy idioci, że nie rozróżniają Akit od wilków.
Duma suczki wzięła górę.
- Umiałabym sama się obronić! Mojego brata zresztą też!
- Katja, nie przeginaj...
- Cicho Kurai! Mówię co myślę!
Cierpliwość dobermana wyczerpała się. Już przygotowywał się do skoku, gdy drogę przecięła mu karmelowa błyskawica. Tą błyskawicą była Kate. Stanęła w gotowości do ataku, osłaniając młodsze rodzeństwo. Jej rozwiane futro wyglądało jak wilcze.
- Zostaw ich! - warknęła. Doberman usunął się.
- Jak sobie pani życzy...
Pies uciekł, a Kate popatrzyła na siostrę i brata wściekłym wzrokiem.
- Mało mnie ta głupia idiotka nie zabiła, gdy zniknęliście.
Widząc strach szczeniąt, karmelowofutra ustąpiła.
- Wracajmy do domu. Skąd mogliście wiedzieć, że tak zareaguje...
Kurai popatrzył się znów dumnie, a Katja ze smutnym wyrazem pyska powlokła się do domu.
       
                                                                     ***
   - Ha! Gdzie byliście? Ja uczyłem się nowej techniki. Mogę ucinać głowy psom!
Kate przewróciła oczami. Raion lubił się przechwalić. Ale Anya nie zwracała na to najmniejszej uwagi. Karmelowofutrą to trochę denerwowało. Ich przybrana matka spała, nie widząc, jak Raion upracie pokazuje, że umie im uciąć głowy. Sama uspokoiła szczenięta i kazała im się położyć spać. Popatrzyła z nienawiścią na przybraną matkę i sama zasnęła pilnując szczeniąt.

Ostatnio edytowany przez Sin (2013-02-22 19:06:06)

No Domiśka, widzę że się rozwijasz.